Powstanie listopadowe upadło z powodu wielu czynników. Po pierwsze, polskie dowództwo było pełne sceptycyzmu i braku wiary w zwycięstwo, co prowadziło do kunktatorstwa i złej organizacji powstania. Generałowie, tacy jak Józef Chłopicki, Jan Skrzynecki czy Jan Krukowiecki, często woleli pertraktacje lub unikali zdecydowanych działań, co osłabiło morale i skuteczność wojsk polskich. Po drugie, Rosja dysponowała znacznie większą i lepiej uzbrojoną armią, co dawało jej przewagę militarną. Po trzecie, brakowało pomocy międzynarodowej, gdyż większość państw europejskich potępiła powstanie i nie udzieliła wsparcia. Dodatkowo, polska arystokracja i władze powstańcze nie rozwiązały kwestii chłopskiej, przez co chłopi masowo nie wsparli powstania, co osłabiło rekrutację i siłę powstańców. Wreszcie, negatywna postawa niektórych elit wobec powstania, wraz z represjami i politycznymi podziałami, przyczyniła się do klęski powstania w 1831 roku.