Zorze polarne powstają głównie w pobliżu biegunów magnetycznych Ziemi, czyli w regionach podbiegunowych na półkuli północnej i południowej. Najlepiej widoczne są w okolicach koła podbiegunowego, takich jak Skandynawia (Norwegia, Szwecja, Finlandia), Islandia, Grenlandia, Alaska oraz północna Kanada.
Na półkuli północnej zorza nazywana jest aurora borealis, a na południowej – aurora australis. Zjawisko to bywa widoczne także poza strefą polarną, czasem nawet w Polsce, jednak wymaga to bardzo silnej burzy magnetycznej lub wysokiej aktywności słonecznej.
Powstawanie zorzy polarnej związane jest z napływem wysokoenergetycznych cząstek ze Słońca, które pole magnetyczne Ziemi kieruje właśnie w okolice biegunów, gdzie zachodzi ich oddziaływanie z atmosferą, dając efekt świetlny widoczny jako kolorowe smugi na niebie.
