Vuurwerk komt oorspronkelijk uit Azië, waarschijnlijk uit het oude China, al denken sommige historici dat ook het gebied van het huidige Bangladesh (Bengalen) een rol heeft gespeeld bij de eerste ontdekking van de benodigde stoffen. De eerste echte grote gebruikers waren in ieder geval de Chinezen, die vuurwerk meer dan duizend jaar geleden gebruikten bij religieuze en feestelijke rituelen om boze geesten te verjagen en signalen te geven.
Ontstaan in Azië
- Veel bronnen wijzen China aan als de plek waar vuurwerk en buskruit werden ontwikkeld, vanaf ongeveer het begin van onze jaartelling en zeker tijdens de Chinese Tang-dynastie (ongeveer 7e–10e eeuw).
- Er bestaat ook een theorie dat Bengalen (in het huidige Bangladesh) het effect van salpeter in vuur ontdekten, wat een vroege stap richting vuurwerk kan zijn geweest.
Vroege gebruik en functie
- In China werd vuurwerk gebruikt tijdens nieuwjaarsfeesten en andere ceremonies om met knallen en licht kwade geesten te verdrijven en geluk af te dwingen.
- Militairen gebruikten vergelijkbare buskruitladingen ook om licht- en seinraketten af te schieten, lang voordat vuurwerk een puur feestelijk gebruik in het Westen kreeg.
Verspreiding naar Europa
- Via handel en contacten langs routes tussen Azië en het Midden-Oosten bereikte vuurwerk in de middeleeuwen Europa, waar het vanaf de 13e–14e eeuw bekend raakte.
- In Europa werd het eerst gebruikt bij oorlogvoering en vorstelijke of stedelijke feesten, en pas later werd het een gebruikelijk onderdeel van publieke vieringen zoals nationale feestdagen en jaarwisselingen.
