Nowa epoka w dziejach kultury została nazwana odrodzeniem (renesansem), ponieważ twórcy w swoich dziełach odwoływali się do kultury i sztuki antycznej, próbując ją na nowo odkryć i ożywić. Okres ten charakteryzował się powrotem do wartości i wzorców starożytnej Grecji i Rzymu, które w średniowieczu były w dużej mierze zapomniane. Renesans oznacza więc „ponowne narodzenie” antycznej wiedzy, sztuki, filozofii i podejścia do człowieka. W tej epoce nastąpiło na nowo zainteresowanie człowiekiem jako jednostką, jego indywidualnością i potencjałem kreatywnym, co było podstawą humanizmu. Przełomowe było odejście od średniowiecznych dogmatów i ukierunkowanie na rozwój nauki, sztuki i filozofii w duchu rozumu i obserwacji świata. Stąd epoka ta została nazwana odrodzeniem, gdyż symbolizowała renesans, czyli odrodzenie kultury, sztuki i nauki inspirowanej antykiem.
