Zorza polarna (aurora) najczęściej występuje w okolicach biegunów magnetycznych Ziemi – przede wszystkim za kołami podbiegunowymi, na wysokich szerokościach geograficznych powyżej ok. 60 równoleżnika szerokości geograficznej.
Główne obszary występowania
- Półkula północna (aurora borealis): północna Norwegia, Szwecja i Finlandia (Laponia), Islandia, Grenlandia, północna Rosja, Kanada i Alaska.
- Półkula południowa (aurora australis): okolice Antarktydy i południowych części Oceanu Południowego, gdzie zorza pojawia się wokół południowego bieguna magnetycznego.
Czy zorza bywa też dalej na południe?
Zorza może być okazjonalnie widoczna na niższych szerokościach geograficznych (nawet około 50 równoleżnika), gdy aktywność słoneczna jest wyjątkowo silna. Zdarza się wtedy, że widać ją także w Polsce i innych krajach Europy Środkowej, choć są to rzadkie i krótkotrwałe zjawiska.
Tabela – gdzie najczęściej widać zorzę
Region / kraj| Strefa szerokości geograficznej| Częstotliwość zórz
---|---|---
Północna Norwegia| Za kołem podbiegunowym (powyżej 66°N)| Bardzo częsta 19
Laponia (FI/SE/NO)| Około i za kołem podbiegunowym| Bardzo częsta 36
Islandia| Około 64–66°N| Częsta 13
Grenlandia, Alaska| Wysokie szerokości północne| Bardzo częsta 36
Polska| Około 49–55°N| Rzadkie, przy silnych burzach geomagnetycznych 49
